Kıskançlık

Geçimsizlik Tanrıçası Eris davet edilmediği düğünü duyunca sinirlenir ve ortalığı bulandırmak için bir elma atar ve “en güzeline” der. Bütün tanrıçalar ve ölümlü kadınlar benim benim diye yarışırlar. Tanrıçalar önce ölümlüleri devre dışı bırakırlar. Öyle ya en güzel bir ölümlü olamaz. Sonra kendi aralarında yarışmaya başlarlar.En sonunda Paris’i hakem olarak atarlar.Paris ise güzeller güzeli Helene’i kendisine vaat eden Afrodit’ i en güzel olarak belirler. Sonrasını biliyorsunuz.Paris Helene’i kaçırır, savaş çıkar vs…Bakın kıskançlık neler yaptırıyor . Nelere yol açıyor. Efsane açıklamış işte bize.Gerçek anlamda irdelersek kıskançlık çok can sıkıcı bir şey. Düşünsenize bu duygu başkalarının -ki bu sevgili,dost,arkadaş,eş,kardeş olabilir- yaşantısı içerisinde kısıtlamalara yol açıyor. Hareket engeline neden oluyorsunuz. Dahası, daha ilginç olanı bu duyguyla hareket engelini sağladığınızda dünyanın en mutlu insanı oluveriyorsunuz.
Dışarı çıktığında ya biri sana bakarsa o yüzden çıkma… Sadece bu yüzden hayatlarını evde geçiren insanlar var. Bunu eski bir Türk filmi çok güzel ispatlar bize. Film Türkiye’den Almanya’ya göç eden bir çiftin hayatını anlatıyor. Adam kadının dışarı çıkmasına,herhangi biri ile konuşmasına dahası perdeyi bile açmasına izin vermiyor. Uzun bir dönem böyle yaşadıktan sonra adam banyoda iken ölür. Kadının yaptığı ilk şey sokak kapısını açıp dışarı çıkmak olur. Kıskançlık kadını ne hale getirmiş. Öyle ki cesedi bile hiçe sayıyor kadın. Kıskanç adamın eşini getirdiği nokta. Üzücü ama sanırım sonuç kaçınılmaz.
Peki neden kıskanıyoruz? Sevdiğimiz için… Hani deriz ya seven kıskanır diye. Kenidimizi böyle bir sözün altında bırakıyoruz. Kalıplaşmış yaşam ve yaşattıkları işte….. Bu duyguyu, her ne kadar zarar verirse versin seviyoruz. Sevdiğimiz insandan herhangi bir kıskançlık belirtisi göremezsek sevgi yoksunluğu olarak nitelendiriyoruz,surat asıp ahkam kesebiliyoruz…
Ne kadar tuhaf yaradılışlar içindeyiz. Aslında bunu biz de onaylıyoruz. Yoksa nasıl idame ederdik yaşamımızı…